Od autorki: Wizja bardzo alternatywna i przyszłościowa. Dedykowane wszystkim sympatykom błękitu i oranżu ;) Karin zamknęła za sobą drzwi i od razu wyczuła, że atmosfera w domu odbiega od normalnej. - Co to za pogrzebowe nastroje? - spytała, czując nadchodzący ból głowy. - Zdechł królik sąsiadów? Yuzu siedziała przy stoliku i chlipała ze spuszczoną głową. Ojciec nie wyglądał wiele lepiej. - No, co się stało? Yuzu podniosła na siostrę zapłakane oczy. - Karin-chan! Onii-chan przyprowadził do domu mężczyznę! Karin mrugnęła. - I co to za tragedia? Nawet Ichi-nii ma prawo mieć kolegów. - Ale on... - Oczy Yuzu ponownie napełniły się łzami. - On jest... Isshin nie wytrzymał. Z okrzykiem żałości zerwał się z krzesła i podbiegł do wiecznego plakatu matki. - Masaki...! - ...to moja wina, że nasz syn wyrósł na... takiego...! - dobiegło z dołu. - Jesteś pewien, że mogę się tu zatrzymać? - zapytał Grimmjow, którego minę można by uznać za zatroskaną, gdyby nie figlarne a złośliwe błyski w oczach. - Nie jestem!! Sam się wprosiłeś! - odparował Ichigo, czując, że jego uszy płoną. - I jeszcze musiałeś... to zrobić przy mojej rodzinie! Biedna Yuzu, ona ma dopiero jedenaście lat. Jak ja im to teraz wytłumaczę?! - Ale mogę tu zostać...? - właściwie stwierdził Grimmjow przymilnie, przysuwając się do Ichigo i ocierając bardzo kocim ruchem o jego ramię. Ichigo ani drgnął, choć przyszło mu to z wyraźnym wysiłkiem. - Jeśli będziesz się zachowywał przyzwoicie - powiedział w końcu. - Będę - odrzekł Grimmjow tonem wskazującym, że słowo "przyzwoity" nie figuruje w jego słowniku. - I obiecujesz nigdy więcej nie robić tego przy mojej rodzinie? - upewnił się Ichigo, jednocześnie mając świadomość, że równie dobrze mógłby zażyczyć sobie gwiazdki z nieba. - Obiecuję nigdy więcej nie robić tego przy twojej rodzinie - szepnął Grimmjow prosto w jego ucho, a później przesunął usta niżej. Ichigo zamknął oczy. - Tylko nie każ mi spać w szafie. [8.9.2009]  |