Od autorki: Tytuł oznacza "nowy księżyc". Napisane w przygnębieniu spowodowanym zalaniem komputera... Śmierć towarzyszyła mu od zawsze... - Prawie umarłem w dzieciństwie. ...próbując dosięgnąć go z rąk, które dały mu życie... - Matka próbowała mnie otruć. ...wbijając takie samo ostrze w jego serce... - Musiałem zabić brata. ...wyśmiewając wszystkie próby... - Ojciec zginął przez mnie, choć chciałem go chronić. Zabierała wszystkich i wszystko, co było mu drogie... - Kojūrō... Kojūrō już od jakiegoś czasu przyglądał się swojemu dowódcy. Masamune-sama musiał za dużo wypić, skoro zebrało mu się na takie żale. Nów księżyca zawsze działał na niego przygnębiająco, a nagłe pożegnanie z Sanadą Yukimurą sprawy nie polepszało. Jednooki Smok siedział na kamieniu, odwrócony do niego tyłem i nie miał nawet siły trzymać głowy uniesionej. - W ogóle nie powinieneś się ze mną zadawać. Kojūrō westchnął w duchu. Za coś takiego lało się w szczękę. Prosto, na odlew i szczerze. Zdaje się, że w taki sposób Tygrys z Kai miał zwyczaj podnosić morale Sanady Yukimury. Gdyby Masamune-sama nie był pijany... i gdyby nie był Masamune-sama... i chociaż był Masamune-sama... A tak Kojūrō tylko usiadł obok niego i położył, wcale nie tak ciężką rękę, na jego głowie. Jak miał to zwyczaj czynić od tak dawna, że ktoś inny w ogóle by nie pamiętał. Kojūrō pamiętał - każdą jedną chwilę i każdą jedną sytuację, kiedy zdarzało mu się być dla Masamune matką, ojcem i bratem. Prawym Okiem był zawsze. Może dlatego widział lepiej. - Na to było za późno już dwadzieścia lat temu. Masamune oparł się o niego, wypuszczając butelkę z rąk. Upadła miękko w trawę, żadnym dźwiękiem nie zakłócając ciszy wieczoru. Pojedyncza łza spłynęła po policzku, ale nie było światła, w którym mogłaby zalśnić. Smoki roniły łzy tylko w bezksiężycowe noce. Kojūrō wiedział, że już jutro pojawi się nowy księżyc. Wystarczyło poczekać. [12.12.2010]  |